Τα Συλλογικά Μαθήματα Φοιτητών από μια μακροχρόνια μετακίνηση

Τα τελευταία έντεκα χρόνια, περνούσα σχεδόν τρεισήμισι ώρες την ημέρα ταξιδεύοντας στη δουλειά. Αυτό ισοδυναμεί με ένα φρικτό συνολικό σύνολο 17 ωρών την εβδομάδα! Η ανακάλυψη αυτού του διασκεδαστικού γεγονότος συνήθως έκανε τους συναδέλφους μου να ρωτήσουν, „είσαι τρελός;“ Αλλά όπως πρόσφατη έρευνα προτείνει, σίγουρα δεν είμαι ο μόνος που αναλαμβάνει μια τέτοια μετακίνηση σε καθημερινή βάση! Ξεκίνησα μια συναρπαστική νέα θέση σε ένα νέο πανεπιστήμιο και ενώ έχω αγκαλιάσει ολόψυχα τη μετακίνηση μου στη δουλειά κάτω από 30 λεπτά, οι εμπειρίες μου στο δρόμο μου δίδαξαν μερικά πολύτιμα μαθήματα όλα αυτά τα χρόνια.

Περιμένετε το αναπάντεχο

Περνώντας πολύ χρόνο στο δρόμο κάθε μέρα σημαίνει ότι γίνεστε ικανοί στο να περιμένετε το απροσδόκητο. Είτε πρόκειται για έναν οδηγό που τραβάει μπροστά σας χωρίς προειδοποίηση είτε για κάποιον που χτυπά τα διαλείμματά του την τελευταία στιγμή, τέτοια προβλήματα και προκλήσεις εμφανίζονται τόσο συχνά και απροσδόκητα στις φοιτητικές υποθέσεις όσο και στον αυτοκινητόδρομο. Το να μάθω να είμαι παρατηρητικός, να παρακολουθώ το περιβάλλον και το περιβάλλον μου και να προβλέπω τι μπορεί να συμβεί στη συνέχεια ήταν μια μεγάλη δεξιότητα που πρέπει να αναπτύξω. Έχω εφαρμόσει αυτές τις δεξιότητες σε πολλές περιπτώσεις όταν εργάζομαι σε ομάδες, υποστηρίζω μαθητές ή διαχειρίζομαι κρίσεις.

Μοιραστείτε το Ταξίδι

Η διαδρομή μου ήταν η μεγαλύτερη από τους συναδέλφους μου, αλλά άλλοι που μοιράζονταν το δρόμο μαζί μου έκαναν παρόμοια μεγάλες μετακινήσεις. Είναι σημαντικό να έχετε υπόψη σας ότι ορισμένοι «οδηγοί» ή συνομήλικοι/μαθητές μπορεί να είναι κουρασμένοι, εκκεντρικοί, απασχολημένοι, αποδεσμευμένοι ή απλά αγχωμένοι. Το να έρθετε με ασφάλεια στη δουλειά σήμαινε να μοιράζεστε το δρόμο και να λαμβάνετε υπόψη τους καλύτερους τρόπους συγχώνευσης, δέσμευσης και αλληλεπίδρασης ανάλογα με τις συνθήκες, το περιβάλλον και τα συμφέροντα των εμπλεκομένων εκείνη τη στιγμή – στο δρόμο ή στο χώρο εργασίας.

Η υπομονή είναι πραγματικά αρετή

Σε μια περίπτωση, η διαδρομή μου για τη δουλειά κράτησε στην πραγματικότητα σχεδόν τέσσερις ώρες – μονόδρομος! Ναι, καλά διαβάσατε, τέσσερις ώρες. Δεν ξέρω ακόμα γιατί υπήρξε τέτοια καθυστέρηση, αλλά εκείνη τη στιγμή ήξερα ότι έπρεπε να πάω στη δουλειά. Δεν είχα τρόπο να κατέβω από έναν αποκλεισμένο αυτοκινητόδρομο και η μικρή απόσταση που συνέχιζα να κινούμαι προς τα εμπρός αύξησε την επένδυσή μου στο να συνεχίσω. Περιττό να πούμε ότι δεν ήταν ένα διασκεδαστικό ταξίδι, αλλά ατυχήματα, μποτιλιαρίσματα ή η ανεξήγητη κατάρα «δεν έχω ιδέα γιατί δεν μετακινούμαστε» συνέβαιναν συνέχεια. Γρήγορα έμαθα ότι ήταν προς το συμφέρον μου όχι μόνο να αποδεχτώ ότι η διαδρομή μου ήταν μεγάλη και ότι έπρεπε να δουλέψω για την υπομονή μου, αλλά και να αξιοποιήσω στο έπακρο τον χρόνο που είχα για τον εαυτό μου.

Άκουγα πολύ ραδιόφωνο και τα αγαπημένα μου podcast, τραγουδούσα στην κορυφή με το παράξενο μπούγι όταν νόμιζα ότι κανείς δεν παρακολουθούσε και ανέπτυξα μια εύχρηστη γενική γνώση που είναι εξαιρετική για ασήμαντα πράγματα. Οι πιο δημιουργικές μου ιδέες εμφανίστηκαν σε μια διαδρομή με το αυτοκίνητο για το σπίτι, οπότε είχα τη Siri έτοιμη να καταγράψει τις σκέψεις μου. Και, ο χρόνος μόνος μου στο αυτοκίνητό μου παρείχε τον απαραίτητο χρόνο για να μπω στην πόρτα του σπιτιού και έπρεπε να είμαι έτοιμος να πάω να πάω με δείπνο, μια προπόνηση ή οποιαδήποτε άλλη δουλειά του σπιτιού έπρεπε εκείνη τη στιγμή.

Έξι μήνες μετά

Τώρα που βρίσκομαι σε έναν νέο ρόλο, εκτιμώ τον επιπλέον χρόνο που έχω κερδίσει από μια πιο σύντομη διαδρομή. Ωστόσο, κοιτάζοντας πίσω, είμαι επίσης πολύ ευγνώμων για τα μαθήματα που έχω μάθει και τις δεξιότητες που έχω αποκτήσει κάνοντας μια τόσο μεγάλη μετακίνηση. Χωρίς αμφιβολία, με βοήθησε να είμαι πιο υπομονετικός, πιο κατανοητός και πιο ανθεκτικός. Όλες αυτές οι δεξιότητες είναι πολύ καλές να κατέχει κανείς στον δυναμικό κόσμο των φοιτητικών υποθέσεων.

Πώς αξιοποιήσατε στο έπακρο τις πολύωρες μετακινήσεις σας; Με ποιους τρόπους έχει αξία για την ανάπτυξη των δεξιοτήτων σας;