The Student Affairs Collective Choosing Unemployment: Active Reflection, Critical Thinking and Self-Care

Ξύπνα, πήγαινε στη δουλειά, πήγαινε σπίτι, κοιμήσου. Ξύπνα, πήγαινε στη δουλειά, πήγαινε σπίτι, κοιμήσου. Η μονοτονία είχε αρχίσει να με φθείρεται προς το τέλος του δεύτερου έτους ως Διευθυντής Στέγασης. Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν επειδή δούλευα μιάμιση δουλειά για εννιά μήνες. Αντί να καλύψει μια θέση, ζητήθηκε από ένα από τα μέλη της ομάδας μου να περάσει στο ημίχρονο και να καλύψει αυτόν τον ρόλο. Άρχισα όμως να συνειδητοποιώ ότι η απάθεια που ένιωθα ήταν κάτι άλλο.

Το προηγούμενο ίδρυμά μου δεν επρόκειτο να υποστηρίξει εμένα ή το τμήμα μου με τον τρόπο που χρειαζόμασταν. Ήμασταν υποστελεχωμένοι με πολύ λίγη υποστήριξη από την ανώτερη διοίκηση, καταπονημένοι και υποτιμημένοι. Υποστήριξα την ομάδα μου, αλλά γρήγορα έκλεισα. Θεωρήθηκε ότι μπορούσα να χειριστώ τον φόρτο εργασίας και δεν χρειαζόμουν την υποστήριξη.

Την ίδια περίοδο, ο σύζυγός μου είχε ολοκληρώσει το μεταπτυχιακό του πρόγραμμα και έψαχνε δουλειά. Μπορούσε να πει ότι καιγόμουν και ήμουν δυστυχισμένος. Ξέραμε επίσης ότι δεν θα θέλαμε να ζήσουμε στο Σιάτλ για άλλα δύο με τρία χρόνια. Μιλήσαμε για το τι ήταν καλύτερο για εμάς και αποφασίσαμε ότι το να πλησιάσουμε τους φίλους και την οικογένεια ήταν η σωστή κίνηση. Αν και αυτή ήταν η σωστή κίνηση, ήταν και η πιο τρομακτική κίνηση.

Ήξερα ότι έπρεπε να φύγω από τη δουλειά μου, αλλά η ιδέα να είμαι άνεργος ήταν τρομακτική. Το Student Affairs είναι ένας ανταγωνιστικός τομέας και γνωρίζω ότι υπάρχει ένα στίγμα σχετικά με τους αιτούντες που δεν απασχολούνται επί του παρόντος στη διαδικασία εργασίας. Ωστόσο, χρειαζόταν να φύγω και να κάνω τη μετακόμιση, διαφορετικά κινδυνεύω να καεί και να γίνω απαθής συνάδελφος και προϊστάμενος. Έτσι, χωρίς να υπάρχει δουλειά για τον σύζυγό μου ή εμένα, ειδοποίησα. Δύο εβδομάδες αργότερα ήμουν στο Όρεγκον.

Όλα αυτά συνέβησαν στα μέσα Ιουλίου. Από τότε που μετακόμισα, πέρασα χρόνο για να εγκατασταθώ στο νέο μου διαμέρισμα, να κάνω αίτηση για πολλές θέσεις, να παίζω Pokémon Go, επιτραπέζια παιχνίδια με φίλους και να προσπαθώ να κάθομαι άνετα στην επιλογή μου. Ενώ ξέρω ότι αυτή ήταν η σωστή κίνηση, υπάρχουν μέρες που παλεύω με αυτό. Μας λένε στους Φοιτητές ότι πρέπει να εργαζόμαστε πολλές ώρες, να δουλεύουμε άχαρα και να είμαστε χαρούμενοι που έχουμε δουλειά απλώς και μόνο επειδή οι δουλειές είναι φευγαλέες. Καθώς ξεκουράζομαι και εξετάζω κριτικά αυτά τα μηνύματα, σκέφτομαι τον πόνο και το άγχος που προκαλεί στο επάγγελμά μας. Η συνέχιση της αφήγησης της υπερβολικής δουλειάς, της υποτίμησης και της ευγνωμοσύνης για τη δουλειά διαιωνίζει έναν κύκλο αυτοτραυματισμού, ασέβειας και απαξίωσης που πάντα πίστευα ότι οι Student Affairs πάλευαν.

Ενώ το επάγγελμα βάζει την καρδιά και την ψυχή του στην υποστήριξη των μαθητών, πρέπει να κάνουμε καλύτερη δουλειά υποστηρίζοντας τον εαυτό μας και ο ένας τον άλλον. Αυτή δεν είναι μια νέα ιδέα ή εμπειρία, αλλά ελπίζω ότι η φωνή μου μπορεί να τονίσει. Πιστεύουμε ότι είμαστε προσαρμοστικοί και προοδευτικοί, αλλά δύσκολα μπορούμε να φροντίσουμε τους δικούς μας. Αυτό οδηγεί σε τεράστιο κύκλο εργασιών, χρέος φοιτητών (επειδή απαιτούμε ένα μεταπτυχιακό για να είμαστε ανταγωνιστικοί για θέσεις εισαγωγικού επιπέδου) και δημιουργώντας ένα ανταγωνιστικό πεδίο αντί για ένα πεδίο που προσεγγίζει άλλους και τους υποστηρίζει ενώ στηρίζουμε τους εαυτούς μας. Το χειρότερο από όλα, αυτός ο προβληματισμός μου έδειξε πώς έχω υποστηρίξει σιωπηρά αυτόν τον κύκλο βίας αντί να τον αλλάξω.

Λοιπόν, πίσω στο θέμα… μεταβάσεις. Αυτό που σήμαινε αυτό το διάλειμμα για μένα είναι η ευκαιρία να πάρω τις πτυχές της επαγγελματικής μου ζωής που μου αρέσουν και να τις κρατήσω κοντά, ενώ παράλληλα να απαλλαγώ από τα σκουπίδια που έχω μάθει. Αυτή η μετάβαση είναι μια ευκαιρία – μια ευκαιρία να αναδυθούμε ως καλύτεροι επαγγελματίας, να πολεμήσουμε τις αρνητικές πτυχές του επαγγέλματός μας και να αναδείξουμε τα σπουδαία κομμάτια της δουλειάς που κάνουμε. Η μετάβασή μου είναι μια μετάβαση με ελπίδα, σθένος, αγώνα και σκληρή δουλειά. όχι μόνο για τους μαθητές που υποστηρίζω, αλλά και για τους συναδέλφους μου, και κυρίως για τον εαυτό μου.

Ο Σεπτέμβριος είναι ο μήνας των μεταβάσεων, ειδικά στην πανεπιστημιούπολη. Ακολουθήστε το #SATtransitions για να διαβάσετε καθώς η κοινότητα σκέφτεται τη μετάβαση και την αλλαγή, προσωπικά και επαγγελματικά. Έχετε ιδέες για μια μελλοντική σειρά για το Student Affairs Collective; Επικοινωνήστε με τον Nathan Victoria στο Twitter στο @NathanVictoria ή μέσω email στο [email protected].