The Student Affairs Collective Thalia’s Emerging #SAPro Journey: Είναι η αυτοφροντίδα σκουπίδια ή νόμιμη;

Για όσο καιρό ήμουν σε ένα περιβάλλον τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ο όρος αυτοφροντίδα έχει πεταχτεί συνεχώς. Έχω παρακολουθήσει περισσότερες παρουσιάσεις για το concept από όσες μπορώ να υπολογίσω – έχω κάνει ακόμη και παρουσιάσεις για το θέμα. Θεωρώ ότι είμαι υπέρμαχος της αυτοφροντίδας, ειδικά στον τομέα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, όπου τόσο οι επαγγελματίες όσο και οι φοιτητές βρίσκονται συνεχώς στο τέρμα.

Νέα προοπτική

Ενώ όλα αυτά εξακολουθούν να είναι αληθινά, έμαθα πρόσφατα μια νέα προοπτική. Κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης στην τάξη για την ηγεσία του τμήματος και της πανεπιστημιούπολης, ο συμμαθητής μου μοιράζεται το εξής: η έννοια της αυτοφροντίδας είναι σκουπίδια. Ήμουν λίγο αιφνιδιασμένος (ή «ταράχτηκα» όπως λένε οι νέοι). Αν υποτίθεται ότι είμαστε ένας τομέας επαγγελματιών που κηρύττει τη σημασία της αυτοφροντίδας – πώς θα μπορούσε να νιώθει έτσι ο συμμαθητής μου; Άκουσα το σκεπτικό του και έχει επηρεάσει την άποψή μου για το θέμα.

Μας λένε να „αφιερώνετε 30 λεπτά στον εαυτό σας κάθε μέρα για να χαλαρώσετε“ ή ότι πρέπει „να βρούμε τι σας βοηθά να επαναφορτίσετε τις μπαταρίες σας“. Τι γίνεται όμως όταν τελειώνουν αυτά τα 30 λεπτά; Γεμίζουν πραγματικά ποτέ οι μπαταρίες σας στον τομέα των φοιτητικών υποθέσεων; Όταν τελειώσει ο αφοσιωμένος χρόνος αυτοεξυπηρέτησής μας, οι μεταπτυχιακοί φοιτητές και οι επαγγελματίες φοιτητών επιστρέφουν στον έλεγχο των εισερχομένων των email μας, συνειδητοποιούν ότι αργήσαμε για την επόμενη συνάντησή μας ή ότι πρέπει να ασχοληθούμε με άλλα επείγοντα θέματα. Ο συμμαθητής μου μπόρεσε να επισημάνει ένα μεγαλύτερο πρόβλημα – ποιο είναι το νόημα να κηρύττουμε αυτοφροντίδα στους μαθητές μας, αν δεν είμαστε ποτέ αληθινά ανανεωμένοι; Και, αν βρεθούμε με πλήρη φόρτιση, οι μπαταρίες μας εξαντλούνται πιο γρήγορα από ό,τι χρειάστηκε για να φορτιστούν αρχικά.

Η αυτοφροντίδα μου στην πράξη

Σας ενθαρρύνω να αναλογιστείτε κριτικά πού καταβάλλετε τον περισσότερο χρόνο και την ενέργειά σας και πόσο από αυτά είναι στην πραγματικότητα αυτοφροντίδα. Η πρακτική μου δεν είναι τόσο «αφράτη» και «κόφτης μπισκότων» όσο πίστευα ότι θα ήταν. Το πρόγραμμά μου αποτελείται από περίπου 45 λεπτά αυτοεξυπηρέτησης που ακολουθείται από μια μέρα 12 ωρών γεμάτη δουλειά, συναντήσεις και μαθήματα. Τα 45 λεπτά στην αρχή της ημέρας μου είναι εξαιρετικά χρήσιμα, αλλά, εξακολουθώ να βρίσκομαι εντελώς κουρασμένη από το χρόνο που πρέπει να παρακολουθήσω τα νυχτερινά μου μαθήματα.

Η φροντίδα του εαυτού είναι εξαιρετικά σημαντική, ειδικά για άτομα που μπορεί να φορούν περισσότερα καπέλα από όσα θα έπρεπε να επιτρέπονται σε έναν συγκεκριμένο ρόλο. Είναι σημαντικό όταν συμμετέχετε σε έργο συνηγορίας. Η αυτοφροντίδα μας δίνει τη δυνατότητα να επενδύσουμε πλήρως στους μαθητές μας. Από την άλλη πλευρά, η εργασία υπεράσπισης δεν τελειώνει ποτέ. Για όσους έχουν παραδοσιακά περιθωριοποιημένες ταυτότητες, η καταπίεση δεν τελειώνει ποτέ. Όταν το δέος βρισκόμαστε συνεχώς σε κατάσταση μάχης για να ακουστεί η φωνή μας, έχουμε ποτέ την ευκαιρία να φροντίσουμε τον εαυτό μας; εγώ μπορώ Κάτσε στο δωμάτιό μου και άκουσε τον Frank Ocean για μια ώρα αλλά βγες έξω από την πολυκατοικία μου και έρχεσαι αντιμέτωπος με συνεχείς μικροεπιθετικότητες και άγχος.

Και τώρα τι?

Λοιπόν, με όλα αυτά που λέγονται, θέτω το ερώτημα: είναι η αυτοφροντίδα απλώς ένας ακόμη χνουδωτός όρος που μας αρέσει να πετάμε στον τομέα μας ή έχει σκοπό; Αν δεν είναι χνουδωτό, τότε όντως προσέχουμε τον εαυτό μας; Αν είναι απλώς ένας ακόμη χνουδωτός όρος, πώς μπορούμε να αλλάξουμε την αφήγηση που τον περιβάλλει; Έχουμε ανανεωθεί ποτέ ως επαγγελματίες φοιτητικών υποθέσεων;

Ειλικρινά, δεν είμαι σίγουρος πού βρίσκονται οι σκέψεις μου για αυτό το θέμα. Αυτό που ξέρω, ωστόσο, είναι ότι βρίσκω τον εαυτό μου να έχει μεγαλύτερη αυτογνωσία για τον χρόνο μου και για το πού καταβάλλω την ενέργειά μου. Ελπίζω ότι αυτό θα σας βοηθήσει να αρχίσετε να αξιολογείτε κριτικά πώς φαίνεται στην πραγματικότητα η αυτοφροντίδα στα γραφεία και τα τμήματα σας, στα αντίστοιχα ιδρύματά σας.

Αυτή η ανάρτηση είναι μέρος της σειράς Emerging SA Pro που ακολουθεί τρεις καταπληκτικούς ανθρώπους: τη Michelle, τη Sara και τη Thalia. Ελάτε μαζί μας καθώς κάνουν blog περίπου ένα χρόνο στο ταξίδι τους ως νέοι απόφοιτοι SA Pro ή SA. Είμαστε περήφανοι που τους βοηθάμε να μοιραστούν τις ιστορίες τους.