The Student Affairs Collective Through the Seasons: Student Affairs and Running όλο το χρόνο #SAFit
April 11, 2017
Έχω έντονο πάθος για το τρέξιμο. Επί του παρόντος, είμαι σε μια σειρά από 51 αγώνες δρόμου σε καθέναν από τους τελευταίους 51 μήνες. Για όσους από εσάς υπολογίζετε, αυτό χρονολογείται από τον Μάρτιο του 2017 έως τον Δεκέμβριο του 2012, ο οποίος, συμπτωματικά, έχει σχεδόν καλύψει το σύνολο της επαγγελματικής μου σταδιοδρομίας φοιτητικών υποθέσεων. Το τρέξιμο είναι πραγματικά το αντίβαρό μου στον ρυθμό της δουλειάς μου με τους μαθητές.
Η δουλειά μου και το τρέξιμό μου ισορροπούν μεταξύ τους με τρόπους που με κάνουν καλύτερο επαγγελματία και καλύτερο άνθρωπο. Καθώς οι άνθρωποι σκέφτονται τα δικά τους ταξίδια σε υγιή εργασία και υγιή ζωή, ελπίζω ότι η κοινοποίηση της πενιχρής μου εμπειρίας θα τους προκαλέσει να βρουν καλύτερα τη δική τους ισορροπία και τι θα τους κάνει καλύτερους επαγγελματίες και ανθρώπους. Από πού να ξεκινήσω;
Καλοκαίρι: η ζωή είναι εύκολη!
– Οι διαδρομές μου επισημαίνονται με εκπλήρωση από τη βάση που έφτιαξα κατά τους μήνες του χειμώνα/άνοιξης. Η δουλειά μου επικεντρώνεται στον προβληματισμό και την αξιολόγηση της χρονιάς που πέρασε.
– Για τρέξιμο και φοιτητικές υποθέσεις, είναι ώρα για ανασκόπηση των προηγούμενων στόχων και θέτοντας μελλοντικούς στόχους.
– Το καλοκαίρι νιώθω ικανός αφιερώστε χρόνο στην εστίαση σε μια αρένα τη φορά.
Φθινόπωρο: καλώς ήρθες πίσω!
– Καθώς οι πιο τεμπέληδες καλοκαιρινοί μήνες αλλάζουν σε πιο δροσερές φθινοπωρινές μέρες, οι μαθητές μου και εγώ είμαστε ενθουσιασμένοι από το ενέργεια των ανθρώπων που επιστρέφουν στην πανεπιστημιούπολη ή έρχονται στην πανεπιστημιούπολη για πρώτη φορά.
– Παρόμοια με τους μαθητές μου που επέστρεψαν, αυτό είναι ένα μονοπάτι που έχω πατήσει στο παρελθόν. Η αντιμετώπιση της ενέργειας που προκύπτει από τη συμπεριφορά των μαθητών όταν οι μαθητές επιστρέφουν και θέλουν να εγγραφούν στον μεγαλύτερο αγώνα μου της χρονιάς απαιτούν συγκέντρωση, αφοσίωση και κατανόηση ότι οποιαδήποτε τρέλα θα περάσει και θα οδηγήσει σε ενθουσιασμό και σχετική ηρεμία.
– Είναι απίστευτα παρηγορητικό να γνωρίζω ότι έχω ακολουθήσει αυτό το μονοπάτι στο παρελθόν (τόσο στο τρέξιμο όσο και στο να καλωσορίσω τους μαθητές πίσω στην πανεπιστημιούπολη). Ωστόσο, η διαδρομή συνεχίζει να είναι ενδιαφέρουσα για το πώς θα διαμορφωθεί το συγκεκριμένο εξάμηνο.
Χειμώνας: κάντε ή μην κάνετε, δεν υπάρχει προσπάθεια.
– Ο χειμώνας φέρνει μια απότομη καμπύλη μάθησης σε ό,τι κάνουμε. Οι συνήθειες και οι τελετουργίες των μαθητών δοκιμάζονται και δοκιμάζονται για επιτυχία. Ως δρομέας, πιέζω να συνεχίσω το μηνιαίο σερί τρεξίματος και να πετύχω τα μηνιαία μίλια μου, ακόμα και όταν είναι δύσκολο.
– Καθώς οι μαθητές μου και εγώ προσαρμοζόμαστε στην πραγματικότητα αυτών των μηνών, βρίσκουμε επιτυχία στο να γνωρίζουμε τι έχει λειτουργήσει για εμάς στο παρελθόν. Βοηθάμε να υποστηρίζουμε και να ενθαρρύνουμε όσους δεν έχουν εμπειρία. Γνωρίζουμε τις συμβουλές, τα κόλπα και τους ύπουλους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να κάνουμε τα πάντα να λειτουργούν.
– Οι συνήθειες που δημιουργήσαμε το φθινόπωρο αντιμετωπίζουν απότομα τις αντιξοότητες που τις σχεδιάσαμε για να αντιμετωπίσουμε: δοκιμές, συνεδρία μελέτης, χαλάζι, ελαφρύ χιόνι, θυελλώδεις άνεμοι και ομαδικά έργα. Μπορούμε να το κάνουμε.
Άνοιξη: δεν είναι σπριντ, αλλά μαραθώνιος…εκτός αν ασχολείσαι με τις φοιτητικές υποθέσεις.
– Η γραμμή τερματισμού είναι κοντά! Η ενέργεια είναι απτή καθώς ο καλύτερος καιρός δίνει τη θέση του στη ζήλια βλέποντας μαθητές να περπατούν στην πανεπιστημιούπολη.
– Εκείνα τα τελετουργικά, οι συνήθειες και η εργασιακή ηθική που δοκιμάστηκαν τον χειμώνα αποδίδουν τώρα καρπούς. Τα έργα ολοκληρώνονται, οι μεγαλύτερες διαδρομές συντριβούν και οι εξετάσεις μελετώνται.
– Με όλο αυτόν τον ενθουσιασμό, πρέπει να θυμόμαστε να διατηρούμε τον ρυθμό και το ρυθμό μας κατάλληλους. ότι αποφεύγουμε να καούμε τους εαυτούς μας, να θυμόμαστε τις ευθύνες και τις δεσμεύσεις μας και να αναγνωρίζουμε ότι ενώ η άνοιξη κυλά γρήγορα, πρέπει να βάλουμε τα δυνατά μας μέχρι το τέλος. Η υπομονή και η επιμέλεια θα είναι τα πιο χρήσιμα εργαλεία μας για να μας βοηθήσουν να ξεπεράσουμε την τρέλα.
Ετοιμάζομαι να συνεχίσω τον πέμπτο χρόνο του μηνιαίου μου σερί τρεξίματος. Είναι εκπληκτικό να βλέπω πώς η δουλειά μου και το τρέξιμο επηρεάζουν το ένα το άλλο. Από το κολέγιο, ένα ακαδημαϊκό ημερολόγιο υπαγόρευσε ολόκληρη τη ζωή μου. Χωρίς να τρέξω, θα ήμουν εντελώς χαμένος. Για όσους θέλουν να ξεκινήσουν το τρέξιμο, το μόνο που χρειάζεται να κάνετε είναι να βγείτε έξω και να φύγετε. Ίσως μια μέρα, χρόνια από τώρα, να μιλάτε για το πώς ξεκίνησε το δικό σας τρέξιμο!
Αυτή η ανάρτηση είναι μέρος της σειράς #SAfit για τον Απρίλιο. Με τη συνεχή φασαρία του επαγγέλματός μας, δεν μπορούμε να ξεχνάμε να βάζουμε τον εαυτό μας στην κορυφή της λίστας υποχρεώσεων μας μερικές φορές. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε να αφιερώνουμε χρόνο για τη φροντίδα του εαυτού μας και αυτή η σειρά υπογραμμίζει τον τρόπο με τον οποίο οι συνάδελφοί μας εφαρμόζουν το #SAfit στον τρόπο ζωής τους. Αυτό μπορεί να φαίνεται διαφορετικό για τον καθένα μας και το ταξίδι σας είναι δικό σας. Για περισσότερες πληροφορίες, δείτε την εισαγωγική ανάρτηση της Mandi Stewart. Φροντίστε να δείτε και τις άλλες αναρτήσεις αυτής της σειράς
